Vorige week vrijdag heb ik de kans gehad om te helpen bij de productie van Morfine. Deze opioïde is een belangrijke pilaar binnen Hospice en wordt zeer vaak gebruikt bij onze pijn-lijdende palliatieve patiënten. Hospice heeft hier in Kampala een mini-laboratorium waar de Morfine wordt geproduceerd, deze wordt daarna niet enkel gebuikt binnen Hospice maar wordt ook geleverd aan tal van ziekenhuizen in Kampala.
De morfine komt hier aan in poedervorm waarna wij deze mengen met conserveermiddel en kleurstof (de groene morfine heeft een concentratie van 5mg/ml terwijl de rode morfine een concentratie heeft van 50mg/ml). Vervolgens wordt er water aan dit mengsel toegevoegd om het geheel daarna te filteren door een gespecialiseerd apparaat (het enige exemplaar in Uganda). Eens de filtratie was voltooid hebben we de Morfine gebotteld, gelabeld en in kartonnen gerangschikt. Het was een interessante ervaring om deze productie waar te nemen, al blijft het proces relatief eenvoudig.
De begindosis van morfine (per os!) ligt tussen 2.5-4mg elke 4 uur, met een dubbele dosis voor het slapen gaan. Indien de pijn blijft aanhouden wordt de dosis elke 4 uur verhoogd volgens volgend schema, tot de pijn stopt: 5-10-15-20-30-50mg. Het doel is om de patiënt te verlossen van zijn/haar pijn zonder dat hij/zij zich duizelig gaat voelen. Andere mogelijke neveneffecten zijn nausea, respiratoire depressie en hallucinaties (deze 3 worden zelden gezien bij de patiënten van Hospice), sedatie en constipatie. Deze laatste is een zeer vaak voorkomend probleem bij onze patiënten. Om die reden wordt profylactisch altijd een laxativum voorgeschreven aan patiënten die orale vloeibare morfine nemen, hier is dat Bisacodyl. Daarnaast raden we de patiënt ook aan om veel water te drinken en fruit te eten.
Naast de productie van morfine heb ik vorige week ook een presentatie gegeven aan het ganse multidisciplinaire team over een patiënt die we eerder die week hadden bezocht, dit was één van mijn opdrachten die ik kreeg van de hoofdverpleegster. De patiënt in kwestie die ik had gekozen voor deze voorstelling lijdt aan idiopathische longfibrose en een niet-gediagnosticeerde pijn ter hoogte van haar abdomen. Ze heeft al vele onderzoeken (scans, bloedanalyses, …) achter de rug zonder enig resultaat. Dit kostte haar al veel tijd, geld en energie. Tijdens ons thuisbezoek zei de patiënt ook erg rusteloos te zijn door geen oorzaak (en dus behandeling) te vinden voor haar abdominale pijn. Het leek me dus interessant om haar situatie te schetsen en verschillende invalshoeken te krijgen op haar situatie.
Na de presentatie werd er fel gediscuteerd over de mogelijke oorzaken van het lijden van de patiënt en over hoe wij als team de patiënt het best kunnen verzorgen. Er waren tal van interessante opmerkingen en voorstellen binnen het team, maar de invalshoek van dokter Eddy stak er toch wel boven uit. Hij vertelde ons dat de abdominale pijn misschien te maken kan hebben met de ademhalingsgewoontes van de patiënt. Aangezien deze lijdt aan idiopathische longfibrose kan het zijn dat mevrouw onbewust meer met haar onderbuik (abdomen) ademt in plaats van met haar thorax en hierdoor spierkrampen en -spasmes ontwikkeld. Er werd dus overwogen om aan deze patiënt een spasmolytica voor te schrijven en te observeren als er een verandering was in haar pijn.
Samengevat was het dus een interessante en gevarieerde week! In de volgende update stel ik uitgebreid een patiënt aan jullie voor.
Site Title 