Mijn eerste week bij Hospice Africa Uganda zit er intussen al op. Hospice is een ngo die zich toelegt op het aanbieden van palliatieve zorgen in verschillende Afrikaanse landen, waaronder Oeganda.
Op de eerste dag kreeg ik een uitgebreide rondleiding doorheen de site en ontmoette ik alle werknemers en vrijwilligers van het team: een warm welkom is hier een understatement! Wat mij meteen opviel was dat de equipe vrijwel enkel bestaat uit Oegandezen uit Kampala, buiten enkele vrijwilligers en mezelf. Dit gaf mij meteen een positief gevoel over de stageplek, die niet zoals vele andere ngo’s en vrijwilligersorganisaties gedelegeerd wordt door personen met weinig kennis over de regio en de lokale bevolking met alle gevolgen van dien.
De site bestaat uit een dagcentrum, een verpleegschool, een apotheek én een lokaal waar morfine wordt geproduceerd. Dit medicijn speelt een belangrijk onderdeel in het controleren van pijn bij patiënten die lijden aan pijn bij ongeneeslijke aandoeningen. In één van de volgende blog updates probeer ik hieromtrent wat meer in detail te gaan.
De ochtend bij Hospice begint ongeacht het dagprogramma met een gebed. Geen gebed zoals wij het voorstellen weliswaar: er zijn percussie-instrumenten aanwezig, er wordt gezongen, en iedereen krijgt de kans om iets te delen indien zij/hij dat wenst. Dit ritueel brengt meteen een leuke sfeer teweeg waarna iedereen met een goed gevoel aan de dag kan beginnen. Deze week waren mijn dagen gevuld met huisbezoeken in de Kampala-regio. Dit gaf mij de unieke kans om palliatieve patiënten te ontmoeten in hun thuissituatie. Het gaat hierbij grotendeels om bedlegerige patiënten die door hun ziekte niet tot bij Hospice zelf kunnen komen. Bij nieuwe patiënten wordt een grondige anamnese afgenomen waar het familiale-, sociale- en spirituele aspect een zeer belangrijke rol spelen. Vele van de patiënten hebben namelijk moeilijk of geen toegang tot gezondheidszorg waardoor de familie en gemeenschap dus een cruciaal element zijn in het totaalaspect van de verzorging van de patiënt. Bij gekende patiënten wordt de evolutie van hun gezondheid opgevolgd en wordt de nodige medicatie bezorgd. Ongeacht de hoeveelheid medicatie/zorgen of sociale status van de patiënt wordt per bezoek een bijdrage van 10000 UGS gevraagd, dit komt overeen met ongeveer 2,50 EUR. Zoals ik had verwacht zijn de meeste patiënten die wij bezoeken van een lagere sociale klasse. Dit betekent dat de ruimte waar de patiënt leeft heel beperkt is (meestal 1 of 2 kleine kamers waar net een matras in past en een woonkamer die net wat groter is). Meestal zijn de kamers van de patiënten zeer donker, slecht verlucht, vochtig en warm. Het spreekt dus voor zich dat dit alles behalve ideale condities zijn voor de patiënten.
Per dag zien wij gemiddeld 4 patiënten. Dit lijkt weinig maar er zijn 2 belangrijke factoren waardoor dit makkelijker te begrijpen is. Ten eerste kunnen we de meeste patiënten slechts 1 keer om de 2 weken of 1 keer per maand bezoeken en nemen we dus uitgebreid de tijd om naar de patiënt te luisteren en aan zijn of haar wensen te voldoen. Daarnaast vertragen het druk verkeer en de kleine hobbelige wegen onze verplaatsing van en naar de patiënt.
Nu dat jullie een globaal beeld hebben van Hospice zal ik volgende week een patiënt voorstellen zodat jullie een beter zicht krijgen van het leven van een palliatieve patiënt in Kampala.
Site Title 