Piloot

Na een lange vlucht met een korte tussenstop in Caïro ben ik maandagochtend in de vroege uurtjes goed en wel aangekomen in Oeganda. Bij het verlaten van het luchthavengebouw werd ik meteen gegroet door een hoop taxichauffeurs en enkele verfrissende regendruppels. Koud wordt het hier niet, dus regen op elk moment van de dag (of nacht) kan verassend aangenaam zijn.

Om tot in Kampala te geraken opteerde ik uiteindelijk om een lokaal minibusje te nemen vanuit Entebbe. Lokaal minibusritje betekent wachten tot elk mogelijk plekje gevuld is om vervolgens als een blik sardientjes door de straten en tussen de andere voertuigen heen en weer te slingeren aan een zo ‘n hoog mogelijke snelheid. Ah, het heeft toch zijn charmes als je het mij vraagt!

Eens aangekomen in Kampala ben ik met pak en zak op een Boda (lokale mototaxi) geklommen om uiteindelijk op mijn verblijfplaats te arriveren. Voor de geïnteresseerden: Het adrenaline-gehalte van deze laatste étappe overtrof met gemak het minibusritje.

Tijdens de eerste dag ben ik vooral veel gegroet en geholpen. Oegandese simkaart hier, adapter daar, … met de hulp van de locals ging alles vlotter dan verwacht. Na de praktische inkopen ben ik vervolgens het stadscentrum gaan verkennen om de sfeer wat te absorberen vóór het avondmaal… Overweldigend prachtige chaos! Zo zou ik het misschien het best kunnen omschrijven. Ik had me tientallen mogelijke scenarios ingebeeld vóór mijn vertrek waarvan uiteindelijk geen enkele nog maar een beetje aanleunt bij de realiteit.

Na het avondmaal en wat geklets met mijn kamergenoten ben ik uiteindelijk met een overweldigend maar goed gevoel in slaap gevallen.

Ps: morgen (dinsdag) is mijn eerste dag bij Hospice, mijn stageplek voor de komende weken.